Afgelopen woensdag mochten we weer met elkaar stilstaan bij dankdag. Het lijkt zo vaak maar zo gewoon: de zon die iedere dag opkomt, alles wat je krijgt, het eten op tafel, de mensen om je heen. Maar het is goed om zo nu en dan even stil te staan bij alles wat God aan ons gaf en voor ons heeft gedaan. Dat deden we in de Hoeksteen, samen met onze vaders en moeders, opa’s en oma’s en andere belangstellenden.
“Heer vol geduld toont U ons Uw liefde.
Uw Naam is groot en Uw hart is zacht.
Van al Uw goedheid wil ik blijven zingen,
Tienduizend redenen tot dankbaarheid!”
